ปลูกป่า

"หมู่แมกไม้ ลู่ลม โบกสะบัด
สายลมพัดโบกปลิว พริ้วไสว
ฝูงนกน้อย เหิรบิน อยู่ไกลไกล
เหนือผืนป่า พงไพร ที่ร่มเย็น
มาวันนี้ ไฟร้อน ไม่ปราศัย
ผืนป่าใหญ่ อยู่ไหน ใยไม่เห็น
หมู่แมกไม้ อันเคย ให้ร่มเย็น
แสนยากเข็ญ พลิกฟื้น คืนกลับมา
จริงหรือ ไฟร้อน ที่เผาพลาญ
หรือไฟมาร ในใจคน กันแน่หนา
ที่ทำลาย ป่าไม้ ไร้จรรยา
อันผืนป่า โรยริน หมดสิ้นไป
จงช่วยกัน พลิกฟื้น คืนผืนป่า
มากคุณค่า สุดพรรณา รักษาไว้
ให้คืนกลับ หมู่แมกไม้ ทั้งใกล้ไกล
จงปลูกป่า ร่มไพร ในใจคน

ดินสอสองบี